آرامگاه سلطان محمد طاهر:
بقعه سلطان محمدطاهر مربوط به سدهٔ ۹ ه.ق است و در شهرستان بابل ـ روستای سلطان محمدطاهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۶۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
این آرامگاه در روستای سلطان محمد طاهر و در 3 کیلومتری شهر بابل در جاده بابل به کیاکلا قرار دارد.
***
روستای سلطان محمدطاهر:
این روستا در دهستان فیضیه بخش مرکزی شهرستان بابل قرارداد و بعنوان مرکز دهستان فیضیه می باشد.
وجه تسمیه روستا:
سعید کاشت قدیمی ترین نام مصوب این روستا است که از گذشته به یادها مانده است و از نامهای پیشین کسی چیزی نمی داند. بنابر مستندات موجود و نقل و قول های فراوان انسانی پاک و منتصب به امام موسی ابن جعفر(ع) در بقعه ی بلند و زیبای این روستا دفن شده است و در میان مردم شهر و روستاهای اطراف به امام زاده سلطان محمدطاهر معروف است و به نقل مرحوم آیت الله سعیدالعلمای بار فروش نیز برای مدتی تولیت این آستان مقدس را داشته است.
ساکنین این منطقه برای این مکان و شخص دفن شده در آن احترام زیادی قائلند و برای شفای دردهای جسمی و روحی خود به آن پناه می آورند و در اعیاد و مراسم مختلف به زیارتش می روند به این دلیل نام این روستا از «سعید کاشت» به سلطان محمدطاهر تغییر یافت.
بر اساس سرشماری سال ۹۰ دارای ۴۲۰ خانوار و ۱۶۱۶ نفر جمعیت بوده که از این تعداد ۹۴۷ نفر مرد و ۶۶۹ نفر زن می باشند.
دارای شورای اسلامی پنج نفره می باشد و همچنین دارای دهیاری است که در تاریخ ۱۳/۵/۸۱ به شماره ۳۴/۳/۱/۴۲۰۲ دهیاری روستا تصویب شد و طرح هادی مصوب دارد.
گردشگری روستا:
وجود بقعه امامزاده سلطان محمدطاهر است که خلاصه ای از شجره نامه آن حضرت تشریح می گردد.
روستای سلطان محمدطاهر:
بقعه امام زاده سلطان «محمدطاهر» در سه کیلومتری شمال شرقی شهر بابل مرکز شهرستان بابل قرار دارد و مرقد یکی از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است که شماره ثبت تاریخی این بنا ۶۷ است، احداث این بقعه به قرن نهم هجری قمری بر می گردد و ساختمان آن برج کثیرالاضلاعی هست که با آجر ساخته شده است برج بقعه با طرح هشت ضلعی در نمای خارجی و بر روی هر ضلع طاق نمایی در پایین و قاب مستطیل شکلی در بالا دیده می شود و ارتفاع برج ۲۲ متر است.
بانی ساختمان این بقعه «امیر مرتضی الحسینی» فرزند سید «علی» از نوادگان میر بزرگ مرعشی و معمار این بنا «شمس الدین ابن نصرالله المطهری» بوده است، که بقعه را در سال ۸۷۵ هجری قمری ساخته است.
در این بقعه چهار لنگه در بسیار نفیس چوبی منقش کاری شده وجود داشته ، که بر اثر بی توجهی این درهای نفیس به سرقت رفته اما دو لنگه از این درها پیدا شده که مجدداً در محل اصلی آنها نصب شد. سازنده درهای این امامزاده استاد «علی بن فخرالدین بخار رازی» در سال ۸۹۷ هجری قمری بوده است.
بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبک، متعلق به تاریخ ۷۸۵ هجری قمری، قرار دارد و داخل صحن یک سنگ قبر وجود داشت که اطراف آن با آیات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود که این سنگ به سرقت رفته است.
ساختمان مقبره توسط «امیر الحسینی» و بعد از او «امیرمحمد» و «امیر عبدالکریم» و «امیر عبدالرحیم» پسران «امیر محمد» احداث بنا را ادامه دادند تا در سال ۸۷۵ هجری قمری در دوره امیر « ضیاالدین الحسینی» این بنا را به اتمام رساند. در گذشته در مناسبتهای مختلف همچون عید قربان در کنار این امامزاده بازار بزرگ و شلوغی بر پا می شد که مردم علاوه بر زیارت، از امکانات و کالاهای این بازار نیز بهره مند می شدند که این بازار هم اکنون برپا نمی شود.
***
فاصله این مکان از دامون باغ به لحاظ زمانی 35 دقیقه و از نظر مسافت 28.5 کیلومتر است.
