کبوتر گوشتی معمولا بزرگتر از کبوتر معمولی است و برای هدف مصرف گوشت پروش داده
می شود.
این کبوتر در سن یک ماهگی یعنی قبل از پروازی شدن ذبح می شود.
اسکواب جوجه کبوتر است و معمولاً به کبوترهایی گفته می شود که سن آنها از چهار هفته
بیشتر نشده باشد.
در عربی به آن زُّغْلُول (بچه) و جَوْزَل(گردو) می گویند و جوجه کبوتر قبل و بعد از رشد پرهای
آن است. زغلول (یا غذای زغالیل، که در دنیای غرب به نام «اسکاب یا اسکواب یا اسکوآب»
شناخته می شود) گوشتی است که به طور گسترده مصرف می شود که طعمی شبیه به
گوشت مرغ در پخت و پز دارد.
در اصطلاح آشپزی، اسکواب یک کبوتر اهلی نابالغ است که معمولاً کمتر از چهار هفته سن
دارد یا گوشت آن. گوشت به طور گسترده ای به عنوان طعمی مانند مرغ توصیف شده
است. این اصطلاح احتمالاً منشأ اسکاندیناویایی دارد. کلمه سوئدی skvabb به معنای
"گوشت شل و چاق" است. قبلاً برای همه گونه‌های کبوتر و گوشت آنها اعمال می‌شد. اخیراً،
گوشت اسکواب تقریباً به طور کامل از کبوترهای اهلی تهیه می شود.
گوشت پرندگان شکار کبوتر و کبوتر که عمدتاً برای ورزش شکار می‌شوند، به ندرت اسکواب
نامیده می‌شود. عمل اهلی کردن کبوترها به عنوان دام ممکن است از شمال آفریقا آمده باشد. از نظر
تاریخی، اسکاب یا کبوتر در بسیاری از تمدن‌ها، از جمله مصر باستان (هنوز در مصر امروزی
رایج)، روم، چین، هند (شمال شرقی)، و اروپای قرون وسطی مصرف می‌شده است. اگر چه
اسکواب در طول بسیاری از تاریخ ثبت شده مصرف شده است، به طور کلی به عنوان غذای
خاص در نظر گرفته می شود، نه به عنوان یک غذای اصلی معاصر. سوابق بیشتری از آماده
سازی آن برای ثروتمندان وجود دارد تا برای فقرا. صنعت مدرن اسکواب از کبوترهای یوتیلیتی استفاده می کند. اسکاب ها تا یک ماهگی رشد
می کنند، یعنی زمانی که به اندازه بزرگسالان می رسند اما هنوز پرواز نکرده اند، قبل از ذبح.
