چکیده:
تمایل روزافزون گردشگران به کسب تجارب اصیل فرهنگی فرصتهای بینظیری برای صنعت گردشگری و به طور خاص بومگردی به وجود آورده است. رشد بومگردی چالشهای جامعۀ محلی و مدیریت مقاصد را به همراه داشته است. به طوری که تأمین منافع ذینفعان و کنترل اثرات فرهنگی را به ضرورتی اجتنابناپذیر بدل ساخته تا داراییها و تجلیات فرهنگی مقصدها حفظشده و توسعه یابند.
این تحقیق با هدف بررسی نقش و اثرات اقامتگاههای بومگردی در حوزۀ فرهنگ با استفاده از رویکرد تحلیل مضمون انجام شده است. روش نمونهگیری در این پژوهش برای شناسایی و استخراج نظرات خبرگان، هدفمند گلوله برفی است. دادهها از طریق مصاحبۀ نیمه ساختاریافته و تا رسیدن به اشباع مقولهها و کسب پایایی ادامه یافت. در پایان الگوی اثرگذاری اقامتگاههای بومگردی از بُعد فرهنگی استخراج شد. یافتههای تحقیق نشان داد که اثرگذاری اقامتگاههای بومگردی با آشناسازی و ترویج فرهنگ جوامع میزبان آغاز میشود و با گذار از مراحل، به توسعۀ پایدار فرهنگی مقصد میانجامد.
اقامتگاههای بومگردی به دلیل اتخاذ رویکرد فرهنگی در هدفگذاری، برنامهریزی در تأسیس و مدیریت فعالیتهای گردشگری، از اثرات فرهنگی مثبت بر جامعۀ میزبان و مهمانان برخوردار هستند و اثرات منفی بومگردی را محدود و مهار میکنند. بنابراین ادارۀ این نهاد اجتماعی-اقتصادی نیاز به شناخت عمیق فرهنگ بومی و برنامۀ اجرایی منسجم دارد. همچنین اقامتگاه بومگردی وجه تمایز بارزی با دیگر تأسیسات اقامتی گردشگری دارد، زیرا بر جوامع بومی و مقاصد اثرات مدیریتشدهای دارد. از این رو توسعۀ کمی آنها نیازمند رعایت اصول بومگردی، نظارت دقیق و جامع دولت، تشکلهای صنفی و مؤسسین است.
منبع:
مجله گردشگری فرهنگ؛ سال اول، شماره سوم، بهمن 1399، صفحه 51-62
آدرس برای مطالعه و دانلود پی دی اف اصل مقاله:
http://www.toc-sj.com/article_122903.html