گردآورنده: امیر هاشمی‌مقدم
مترجمان: مرتضی قلیچ، محمدرضا گوهری
ناشران: دریچه نو، دانشگاه مازیار رویان (گروه مدیریت جهانگردی و هتلداری)
سال انتشار چاپ اول: 1391
تعداد صفحات: 232 صفحه
موضوع: انسانشناسی
موضوع: فرهنگ و گردشگری
توضیح کتاب:
اثر حاضر، مشتمل بر مجموعه‌ای از مقالات نگارش یافته در حوزة انسان شناسی گردشگری است. در این مقالات، تلاش شده تا پس از تبیین چیستی این حوزه به زبانی ساده، برخی از مهم‌ترین موضوعات، ابعاد، روش‌ها و منابع انسان شناسی گردشگری معرّفی شود. در این اثر، یک مقالة تألیفی، شش ترجمه و یک منبع شناسی گردآوری شده است. محورهای اصلی مطرح شده در مقالات ترجمه عبارتنداز: ترجمة اصطلاح انسان شناسی در دائره‌المعارف گردشگری، انگیزه‌های سفر گردشگران، پیامدهای گردشگری بر جامعة بومیان، شرح روش‌ها و نظریات کاربردی و نوین انسان شناسی در گردشگری، کالایی شدن فرهنگ و آسیب‌شناسی آن، آشنایی با مردم نگاری در گردشگری و … .
***
معرفی کتاب «انسانشناسی گردشگری» در سایت خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا):
کتاب «انسانشناسی گردشگری» دربردارنده هفت مقاله با عناوین «انسانشناسی در دایره‌المعارف گردشگری» ترجمه امیر هاشمی‌مقدم، «انسانشناسی گردشگری: ایجاد زمینه‌ای نو» نوشته «آماندا استرونزا» با ترجمه محمدرضا گوهری، «انسانشناسی و گردشگری» تالیف «دنیسون نش» و «والن ال.اسمیت» با ترجمه مرتضی قلیچ و ناهید حسینی، «كالايی شدن فرهنگ: رهيافتي انسان‌شناختي نسبت به گردشگری» به قلم «دیوید گرینوود» با ترجمه مرتضی قليچ و محمدباقر ابراهیم‌زاده، «گردشگر مردم‌نگار» نوشته «نلسون گرابرن» با ترجمه جبار رحمانی، «انسانشناسی مهمان‌نوازی» تالیف «تام سلوین» با ترجمه کامبیز قلی‌خانی و «کتابشناسی انسانشناسی گردشگری» گردآوری محمدرضا گوهری است.
هاشمی‌مقدم، درباره علت انتخاب و کنار هم قرار گرفتن این مقالات در کتاب «انسانشناسی گردشگری» گفت: همه این مقالات در زمینه انسانشناسی گردشگری تالیف شده‌اند و آثار شاخص جهانی در این زمینه محسوب می‌شوند که با وجود این‌که 30 سال از انتشار آن‌ها گذشته است اما بیشتر نویسندگان کتاب‌های انسانشناسی گردشگری به آن‌ها مراجعه می‌کنند.
این نویسنده افزود: در حوزه انسانشناسی گردشگری در ایران تنها دو کتاب داشتیم که یکی ترجمه و دیگری تالیف بود. متاسفانه یکی از این کتاب‌ها توسط فردی ترجمه شده بود که آشنایی با انسانشناسی و گردشگری و رابطه این دو نداشت. کتاب تالیفی نیز با وجود نکته‌های مثبت نتوانسته بود بین دو حوزه انسانشناسی و گردشگری ارتباط برقرار کند.
در نخستین مقاله که تنها مقاله تالیفی کتاب است، نویسنده به ارایه توضیحات بسیار ساده درباره ارتباط بین انسانشناسی و گردشگری می‌پردازد و می‌کوشد فهم درستی از انسانشناسی گردشگری ارایه کند.
مقاله دوم، ترجمه اصطلاح انسانشناسی در دایره‌المعارف گردشگری است که به ذکر موضوع‌های مورد توجه انسانشناسی گردشگری همچون مصرف کالا توسط گردشگران، تأثیر گردشگران بر بومیان، طبقه‌بندی گردشگران، شباهت انسانشناسان با گردشگران و کاربرد شاخه‌های چهارگانه انسانشناسی در گردشگری می‌پردازد.
در مقاله سوم تاکید بر دو موضوع اصلی مورد توجه انسانشناسان در حوزه گردشگری، یعنی انگیزه‌های سفر گردشگران و پیامدهای گردشگری بر جامعه بومیان است. در مقاله چهارم ضمن توجه به این دو حوزه مورد توجه انسانشناسان به روش‌ها و نظریه‌های کاربردی و نوین انسانشناسی در گردشگری نیز اشاره می‌کند.
مقاله پنجم، ترجمه‌ای است از نوشتاری درباره یکی از دغدغه‌های اصلی انسانشناسان در حوزه گردشگری، یعنی کالایی شدن فرهنگ. نویسنده این دغدغه را با ذکر مثالی درباره مراسم آلارد در شهر فئونترابیای اسپانیا توضیح می‌دهد.
مقاله ششم، آشنایی با کاربرد یکی از روش‌های اصلی انسانشناسی، یعنی مردم‌نگاری در گردشگری است. در این مقاله بر چرایی و چگونگی به کار بردن مردم‌نگاری در گردشگری تاکید شده است. مقاله هفتم با عنوان «انسانشناسی مهمان‌نوازی» تلاشی است برای پر کردن بخشی از خلا موجود در زمینه انسانشناسی هتلداری.
آخرین بخش کتاب، منبع‌شناسی از منابع موجود به فارسی و انگلیسی در حوزه انسانشناسی گردشگری است که نویسنده همه منابع جدید در این حوزه را معرفی می‌کند.
چاپ نخست کتاب «انسانشناسی گردشگری» با گردآوری امیر هاشمی‌مقدم در 205 صفحه از سوی انتشارات دریچه‌نو راهی بازار کتاب شده است.
هاشمی‌مقدم، درباره علت انتخاب و کنار هم قرار گرفتن این مقالات در کتاب «انسانشناسی گردشگری» گفت: همه این مقالات در زمینه انسانشناسی گردشگری تالیف شده‌اند و آثار شاخص جهانی در این زمینه محسوب می‌شوند که با وجود این‌که 30 سال از انتشار آن‌ها گذشته است اما بیشتر نویسندگان کتاب‌های انسانشناسی گردشگری به آن‌ها مراجعه می‌کنند.
این نویسنده افزود: در حوزه انسانشناسی گردشگری در ایران تنها دو کتاب داشتیم که یکی ترجمه و دیگری تالیف بود. متاسفانه یکی از این کتاب‌ها توسط فردی ترجمه شده بود که آشنایی با انسانشناسی و گردشگری و رابطه این دو نداشت. کتاب تالیفی نیز با وجود نکته‌های مثبت نتوانسته بود بین دو حوزه انسانشناسی و گردشگری ارتباط برقرار کند.
در نخستین مقاله که تنها مقاله تالیفی کتاب است، نویسنده به ارایه توضیحات بسیار ساده درباره ارتباط بین انسانشناسی و گردشگری می‌پردازد و می‌کوشد فهم درستی از انسانشناسی گردشگری ارایه کند.
مقاله دوم، ترجمه اصطلاح انسانشناسی در دایره‌المعارف گردشگری است که به ذکر موضوع‌های مورد توجه انسانشناسی گردشگری همچون مصرف کالا توسط گردشگران، تأثیر گردشگران بر بومیان، طبقه‌بندی گردشگران، شباهت انسانشناسان با گردشگران و کاربرد شاخه‌های چهارگانه انسانشناسی در گردشگری می‌پردازد.
در مقاله سوم تاکید بر دو موضوع اصلی مورد توجه انسانشناسان در حوزه گردشگری، یعنی انگیزه‌های سفر گردشگران و پیامدهای گردشگری بر جامعه بومیان است. در مقاله چهارم ضمن توجه به این دو حوزه مورد توجه انسانشناسان به روش‌ها و نظریه‌های کاربردی و نوین انسانشناسی در گردشگری نیز اشاره می‌کند.
مقاله پنجم، ترجمه‌ای است از نوشتاری درباره یکی از دغدغه‌های اصلی انسانشناسان در حوزه گردشگری، یعنی کالایی شدن فرهنگ. نویسنده این دغدغه را با ذکر مثالی درباره مراسم آلارد در شهر فئونترابیای اسپانیا توضیح می‌دهد.
مقاله ششم، آشنایی با کاربرد یکی از روش‌های اصلی انسانشناسی، یعنی مردم‌نگاری در گردشگری است. در این مقاله بر چرایی و چگونگی به کار بردن مردم‌نگاری در گردشگری تاکید شده است. مقاله هفتم با عنوان «انسانشناسی مهمان‌نوازی» تلاشی است برای پر کردن بخشی از خلا موجود در زمینه انسانشناسی هتلداری.
آخرین بخش کتاب، منبع‌شناسی از منابع موجود به فارسی و انگلیسی در حوزه انسانشناسی گردشگری است که نویسنده همه منابع جدید در این حوزه را معرفی می‌کند.
چاپ نخست کتاب «انسانشناسی گردشگری» با گردآوری امیر هاشمی‌مقدم در 205 صفحه از سوی انتشارات دریچه‌نو راهی بازار کتاب شده است.
منبع:https://b2n.ir/d14835
