مزار حسن، هادی شهر شهرستان بابلسر:
هادی شهر یا شهر کَله بَست (Kaleh Bast) در هفت کیلومتری جنوب شهرستان بابلسر و در ساحل چپ رودخانه بابل رود، و هم چنین در سمت چپ جاده بابل به بابلسر (مشهدسر، مشهدسبز) قرار دارد. فاصله کله بست تا شهر بابل 12 کیلومتر و تا بابلسر هشت کیلومتر می باشد. این شهر به مناسبت محل تولد آیت الله شیخ هادی روحانی، نماینده سابق ولی فقیه در مازندران و نماینده استان در مجلس خبرگان، برطبق مصوبه استانداری مازندران، در سال 1390ش. به «هادی شهر» تغییر نام داده شد. شهر کله بست مرکز بخش «رودبست» شهرستان بابلسر است. بابلسر تا سال 1368 خورشیدی جزو شهرستان بابل بود؛ در این سال با تأسیس شهرستان بابلسر، بخش رودبست جزو شهرستان جدید قرار گرفت و روستای کله بست نیز تبدیل به شهر گردید.
رودبست از نقاط قدیمی دشت مازندران شمرده می شود. در آغاز اسلام، مامطیر (بابل فعلی) جزو روستاهای رودبست بود. محال رودبست و مامطیر در دوره اسپهبدی خاندان دابوی گیل گاوباره (25- 144ق) و دوره نایبان خلفای عباسی و طاهریان (144- 255ق) و قیام سادات علوی (250 – 316ق) در دست اسپهبدان مزمغانی بود. رودبست و مامطیر در دوره استقرار دسته دوم از باوندیان در ساری (466 – 606ق) و دوره سوم از باوندیان کینخواریه در آمل (635 – 750ق) جزو متصرفات ایشان درآمده و فرمانبردار باوندیان بود. پس از پایان کار باوندیان در آمل و پیدایش کیاییان جلالی در مامطیر (750 – 763ق)، رودبست و مامطیر (بابل فعلی) مدت 13 سال در دست جلالیان بود و سپس در سال 763ق به دست سادات مرعشی افتاد.
در زمان های قدیم رودبست حاکم نشین پادشاهان مازندران بود و مسجد جامع بزرگی به نام «جامع گنبد» و آرامگاهی به نام «دخمه سادات» و هم چنین زندان بزرگی که ظرفیت آن حداقل 20 هزار نفر بود، داشت. بنابر گفته ملگونف نام رودبست در سال 1858م/ 1274ق. «تربتی حسن» بوده است. کله بست که در دوره ناصری، یعنی در سال 1286ق. و بعد از این تاریخ، به تخفیف و به صورت کل بست خوانده می شد، و امروزه مرکز بخش رودبست شهرستان بابلسر است.
بین کله بست و روستای کیخامحله (کیا محله) در اراضی پوشیده از شالیزارها، بقعه ای معروف به امامزاده حسن وجود دارد؛ درباره صاحب مزار چند احتمال داده می شود:
الف- صاحب مزار عارفی گمنام به نام «حسن» است. ب- سید بهاءالدین حسن بن مهدی حسنی مامطیری، نویسنده و حکیم قرن ششم هجری قمری و از ائمه بزرگ بارفروش ( بابل) و از جمله مفاخر منطقه، که رساله الهنود فی اجابه ذوی العنود را در سال 579ق نوشت و مقبره اش در مامطیر (بابل) است و ابن اسفندیار (زنده در613ق) آن را زیارت کرد، اما از مقبره او امروزه نشانی برجای نیست. ج- اسپهبد علاءالدوله حسن (متوفی567ق)، فرزند اسپهبد نصیرالدوله رستم باوندی (متوفی558ق) پادشاه تپورستان؛ علاءالدوله حسن منطقه رودبست را به استندار (استاندار) کیکاوس (متوفی553ق) بخشید. د- اسپهبد اشرف الملوک حسن (متوفی602ق) فرزند اسپهبد حسام الدوله اردشیر (متوفی602ق) پادشاه رستمدار و تپورستان و استرآباد و گرگان و دماوند و دامغان و بسطام، که در مقر حکومتی خویش در رودبست ساکن بود؛ او هم چنین نوه اسپهبد علاءالدوله حسن (متوفی567ق) می باشد.
به هرحال، ظاهراً صاحب مزار را باید جز عرفای گمنام منطقه محسوب کرد؛ زیرا منطقه رودبست در 170 سال گذشته به «تربت حسن» ، معروف بود و همان طوری که اطلاق کلمه «تربت» بر مناطقی مانند تربت حیدریه (مزار قطب الدین حیدر) و تربت جام (مزار مولانا احمد جام)، ناشی از وجود مزار دو نفر از عارفان در آنجاست، تربت حسن نیز دلالت بر وجود مزار شخصیتی عارف به نام حسن در منطقه دارد. علاوه براین، شهرت نداشتن صاحب مزار به سیادت در گذشته؛ فقدان بنای در خور شأن، همان گونه که در سایر مزارات دیده می شود؛ و مورد توجه نبودن بقعه در زمان های گذشته؛ البته با درک این مسئله که توجه فعلی به آن براثر توسعه محیط شهری رُخ داده است؛ از جمله ادله ای است که احتمال عارف بودن صاحب مزار را تقویت می کند.
منبع: رسول سعیدی زاده: وبلاگ شهرباران: http://shahre-baran.blogfa.com
