سلامت معنوی انسان به عنوان مهم‌ترین بعد سلامتی است، لذا سفر که پیوند انسان با تاریخ، فرهنگ و طبیعت است، گردشگر را به فکر وا می‌دارد و پیوندی میان خویش و جهان و خالق را برای انسان ترسیم می‌کند.
سلامت معنوی بدین معنا است که انسان همواره در تمامی مراحل زندگی خود به وجود ذات اقدس الهی اعتقاد داشته و در ناملایمات‌ها و ناهمواری‌ها خداوند متعال را پشتوانه محکمی برای خود دانسته و تنها به پروردگار امیدوار باشد.
رازهایی برای رسیدن به سلامت معنوی وجود دارد که قطع به یقین یکی از مؤلفه‌ها و مسیرهای پیش‌رو انسان مطابق با فرامین و دستورات الهی در قرآن کریم انجام سفر و گردشگری و بازدید از جلوه‌های خلقت‌های خداوند و تأمل و تعمق در سیر تکامل موجودات و عاقبت آنان است.
گردشگری یک جابه‌جایی فیزیکی است که انسان از مبدأ خویش به سوی یک مقصد حرکت می‌کند و سپس به مبدأ باز می‌گردد. این حرکت فلسفه‌ای عظیم در ماهیت و فطرت انسانی دارد که با کسب تجربه همراه است.
رویکرد معنوی به گردشگری، از ماهیت معنوی و روحانی انسان به عنوان گردشگر گرفته شده است.
اصل وجود انسان معنوی است و سفر بیش از آنکه برای کسب لذت‌های مادی صورت پذیرد، اقدامی برای فرار از زندگی روزمره جامعه امروزی و بازیابی انرژی است، مفهومی که کاملاً معنوی است. از این رو همه آنچه که در جهان هستی، جامعه انسانی و درون خود گردشگر به مفهوم غیرمادی اشاره دارد، در زمره معنویت قرار می‌گیرد؛ لذا می‌توان چنین استدلال کرد که سفر به خودی خود مقوله‌ای معنوی است، همان‌گونه که آیات و روایات اسلامی به سفر کردن تأکید کرده‌اند.
سلامت معنوی انسان به عنوان مهم‌ترین بعد سلامتی مطرح می شود که نیازمند انجام اقدامات آگاهانه است، لذا سفر که پیوند انسان با تاریخ، فرهنگ و طبیعت است، گردشگر را به فکر وا می‌دارد، مدتی از زمان استراحت را برایش فراهم می‌کند و پیوندی میان خویش و جهان و خالق هستی می‌یابد. دریافت و ادراک این پیوند زمینه حرکت به سوی سلامت معنوی را فراهم می‌کند که بسی جای تأمل دارد.
تئوری گردشگری و معنویت، بازنمای گردشگری در جایگاه اصلی خویش است، آن جایگاهی که مسیر حرکت به سمت ارزش‌ها، پخته شدن، معناجویی، یافتن و کشف کردن را فراهم می‌کند؛ چه بسا تحقق این امر سلامت معنوی انسانی را به همراه خواهد داشت.
تنظیم از تحریریه پایگاه «دامون باغ»
کاری از:
تحریریه پایگاه اطلاع‌رسانی دامون‌باغ
مجله گردشگری
