گردشگری اخلاقی نوعی فعالیت اقتصادی به شمار می رود که دارای معیار های اخلاقی و اصول رفتاری معین است. در گردشگری اخلاقی ده ماده در غالب کد های اخلاقی تدوین شده است که به صورت بین المللی در سرتاسر جهان قابل اجرا است. هدف غایی «گردشگری اخلاقی» آگاه سازی عمومی جوامع و کاهش تخریب محیط زیست طبیعی است.
یکی از مهمترین فعالیت های اقتصادی در سر تا سر جهان، گردشگری به شمار می رود. این فعالیت اقتصادی دارای پیامد های مثبت و منفی متعددی است.
در جوامع کنونی، محدوده ی تفکر انسان مدرن به موقعیت حال اختصاص دارد. نگاه او به زیست گاه حیوانات، نگاهی خودخواهانه است که با بی توجهی به تبعات رفتاری سبب تخریب زیستگاه طبیعی در آینده می شود.
در گردشگری قوانین اخلاقی متعددی با هدف افزایش کیفیت فعالیت های تفرجی طراحی شده است که رعایت بوم گردان و اکوتوریست ها را خواستار است.
در سال های اخیر در طی تخریب چشمگیر گردشگران، نوعی صنعت گردشگری اخلاقی راه اندازی شده است که با آشنایی گردشگران با قوانین منطقه ای مانع تداخل آسیب به زیستگاه طبیعی حیوانات و محیط زیست می گردد.
گردشگری اخلاقی با هدف توجه به صنعت گردشگری و تأثیر اخلاقی گردشگران در محیط زیست توسعه یافته است. این گردشگری بر مفاهیم عدالت، احترام و توسعه ی پایدار استوار است.
گردشگری اخلاقی با اکوتوریسم و گردشگری پایدار دارای همپوشانی است. البته تفاوت هایی جزئی در کانون توجه دو نوع «گردشگری اخلاقی» و «گردشگری پایدار» وجود دارد.
عمده تمرکز «گردشگری پایدار» و «اکوتوریسم» بر تأثیرات گردشگری در محیط وسیع و گسترده ی اجتماع است. در حالی که «گردشگری اخلاقی» همواره در تلاش است تا با محیط زیست طبیعی، کارکنان و جوامع میزبان به شیوه و اصول اخلاقی رفتار گردد.
در بریتانیا، سازمان خیریه ای با عنوان «توریسم کنسرن» تأسیس شده است که در تلاش است با اعمال فعالیت هایی در صنعت گردشگری قوانین اخلاقی را مطرح سازد. سازمان توریسم کنسرن در زمینه ی مطالعه و مبارزه با آسیب هایی نظیر استثمار زنان، بهره کشی جنسی کودکان در گردشگری، آسیب های تحمیلی به محیط زیست، بهره گیری نادرست از آب، تعارضات فرهنگی، شرایط کاری و کوچ دهی های اجباری در حال فعالیت است.
در واقع توسعه ی بیش از حد گردشگری بدون در نظر گرفتن اصول پایدار و بی توجهی به محیط طبیعی، سبب شد تا سازمان جهانی گردشگری با عنوان “UNWTO” در راستای کاهش اثرات منفی گردشگری اقداماتی انجام دهد.
نهاد بین المللی گردشگری در سطح جهان از سال 1999 میلادی فعالیت جهانی را آغاز نمود و کد های اخلاق گردشگری را در دستور کار قرار داد. این کد های اخلاقی در خصوص نظم دهی به الگو های رفتاری انسان ها در چارچوب توسعه ی پایدار ایجاد شده است.
بدین ترتیب گردشگری اخلاقی مشمول نوعی قوانین و ضوابط تدوینی است که بی توجهی به آن ها سبب آسیب رساندن به محیط زیست یا حتی تخریب مکان های تاریخی می گردد.
اصول دَه گانه کُدهای جهانی اخلاق گردشگری
دَه اصل کُدهای جهانی اخلاق گردشگری به طور کامل، اجزای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی سفر و گردشگری را در بر می گیرند و در مواد زیر ارائه شده اند:
ماده 1: نقش گردشگری در ایجاد و گسترش تفاهم و احترام متقابل بین مردم و جوامع مختلف
ماده ۲: گردشگری وسیله ای برای تکامل فردی و گروهی
ماده ۳: گردشگری، عاملی برای توسعه پایدار
ماده ۴: گردشگری، عاملی برای ارج نهادن به میراث فرهنگی و حفظ آن
ماده ۵: گردشگری فعالیتی سودمند برای کشورها و جوامع میزبان
ماده ۶: تعهدات و وظایف دست اندرکاران گردشگری
ماده ۷: حق مسافرت و گردشگری
ماده ۸: آزادی حرکت و تردد جـهانگردان
ماده ۹: حقوق کارگران و کارگزاران صنعت گردشگری
ماده ۱۰: چگونگی اجرای اصول کد جهانی اخلاق گردشگری
——————
تنظیم از:
تحریریه پایگاه اطلاع‌رسانی دامون‌باغ
