بازارهای هفتگی مازندران که با نامهای ایام هفته مانند پنج شنبه بازار و جمعه بازار شهره اند به واسطه عرضه محصولات باغی، دامی و کشاورزی روستائیان، از مقاصد اصلی گردشگری خرید محسوب می شوند و هرساله میزبان مسافران و گردشگران زیادی از نقاط مختلف کشور در ایام نوروز هستند.
استان مازندران همواره در تمام فصول سال به ویژه ایام نوروز، مقصد مسافران زیادی است.
مسافران و گردشگران برای دیدن جاذبه های طبیعی (جنگل، دریا، کوه، دشت، کوهستان، دریا، رودخانه ها و چشمه ها) و آثار باستانی و تاریخی مازندران به این سرزمین سفر می کنند که در این بین تعداد زیادی از مسافران برای حضور در بازارهای هفتگی مازندران، این استان را برای اقامت چند روزه و تفریح برمی گزینند.
بازارهای هفتگی که به طور معمول با نامهای ایام هفته مانند پنج شنبه بازار و جمعه بازار نامیده میشوند، فروشندگان دوره گرد و برخی تولیدکنندگان خرد را گردهم میآورند تا بدون حضور واسطهها اجناس و کالاهای خود را به شکل مستقیم به فروش برسانند و در ایام نزدیک سالنو و نوروز مسافران بسیاری از نقاط مختلف کشور این بازارها را مقصد گردشگری خویش قرار می دهند.
خرید از این بازارها برای عده ای از مردم بصورت یک عادت و تفریح درآمده است و کمتر کسی با دست خالی از این بازارها بازمی گردد.
این بازارها عمدتا ساعت کار مشخصی ندارند و فروشنده ها وقت ناهار و نماز را در همان بازار به جا می آورند.
بسیاری از بازارهای هفتگی استان نظیر بازار روز نوشهر، شنبه بازار در خرمآباد (تنکابن)، سه شنبه بازار خرم آباد (تنکابن) تا ساعت 14، دوشنبه بازار تنکابن (مقابل بازار ماهی)، چهارشنبه بازار سلیمان آباد،(15 کیلومتری تنکابن)، یکشنبه بازار سلمان شهر (متل قو)، سه شنبه بازار نوشهر، چهارشنبه بازار نشتارود، جمعه بازار جویبار، پنج شنبه بازار بهنمیر، چهارشنبه بازار قائم شهر، پنچ شنبه بازار هفتگی معروف شهر گلوگاه (گلیا) بندپی شرقی در حاشیه رودخانه سجارود روستای کوهپایه سرا، یکشنبه بازار در شهر کیاکلا از توابع قائمشهر، جمعه بازار شهر امیرکلا از توابع بابل، سهشنبه بازار آمل، دارای بافتی قدیمی با قدمت بیش از 70-80سال هستند که به جهت حضور روستائیان مکانی برای معاملات پایاپای بود اما امروز دیگر این نوع معامله مشاهده نمی شود و در حال حاضر تعدادی از آنها با وجود قدیمی بودن، تحت تاثیر کالاهای مدرن مصرفی قرار گرفتند.
کشاورزی، دامداری و دامپروری از مشاغل عمده و اساسی مردمان مازندران بشمار می رود بخش اعظمی از جمعیت استان به این فعالیت ها اشتغال دارند و از گذشته های دور محصولات خود را برای تامین معیشت و مایتاج زندگی در بازارهای سنتی و هفتگی عرضه می دارند و در چهار فصل سال از رونق خوبی برخوردار است.
بدین ترتیب که اکثر فروشندگان بومی اشیاء و لوازم دست ساز خود شامل کلاه حصیری، داس، تبر، بیل، قندشکن، تله موش، دسته بیل، هوکا، زنبیل های دسته دار حصیری و … را به فروش می رسانند که مشتری خود را دارد .
انواع پوشاک فصلی، موادغذائی، بنشن، برنج، گندم، مرکبات، دانه های روغنی و نیشکر، سبزی محلی، میوه و تره بار، لبنیات، شیرینی های خانگی، گوشت و ماهی، انواع ترشی، انواع پرنده های وحشی و اهلی مانند مرغ، اردک و غاز هم در این بازارها عرضه می شوند.
همچنین دستفروشان دوره گرد (در اصطلاح محلی «چرچی»)، سمساران و دستفروشان شهری در کنار زنان و مردان روستائی محصولات و اجناسی در بازارهای سنتی به معرض فروش می گذارند.
زنان روستائی با ارائه دست ساخته های سنتی و سبزی و صیفی جات باغ های خود در بازارهای هفتگی نقش مهمی در تامین معیشت زندگی خانواده دارند.
در برخی از این بازارها نیز زنان و مردان دستفروش، بصورت واسطه کالائی را از تولید کنندگان روستائی خریداری و عرضه می کنند.
تعدادی از فروشنده ها پارچه و لباس را با وانت برای عرضه به این بازارها می آورند که فروش خوبی هم دارند.